Με αφορμή περιστατικά θυμού και διαπληκτισμών των παιδιών τον τελευταίο καιρό στο νηπιαγωγείο, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό πρόγραμμα για τη διαχείριση του θυμού, ώστε τα παιδιά να βοηθηθούν να καταπολεμούν το θυμό τους, να μην εμπλέκονται σε καυγάδες, να διαχειρίζονται τις συγκρούσεις τους και να αναζητούν τρόπους να ηρεμούν. Η παιδική λογοτεχνία, αλλά και διάφορες πηγές από το διαδίκτυο, μας έδωσαν πολύτιμα εργαλεία για να προσεγγίσουμε το θέμα.
Ξεκινήσαμε με το βιβλίο "Τα χέρια δεν χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε".
Τα παιδιά έδειξαν όμορφα πράγματα που μπορούν να κάνουν με τα χέρια τους
 |
| χαϊδεύουν |
 |
| αγκαλιάζουν |
 |
| πιάνονται χεράκι χεράκι |
 |
| χορεύουν Στη συνέχεια, τα παιδιά φτιάχνουν το περίγραμμα της παλάμης τους, το κόβουν, το χρωματίζουν με ξυλομπογιές, κολλάμε τις παλάμες σε έναν κύκλο και κάθε παιδί λέει ένα όμορφο πράγμα, που μπορούν να κάνουν τα χέρια μας    Στη συνέχεια, τα παιδιά λένε τι άσχημα πράγματα μπορούν να κάνουν τα χέρια μας: Σπρώχνουν, τσιμπάνε, χτυπάνε, γρατζουνάνε, τραβάνε μαλλιά. Μα γιατί τα κάνουν αυτά τα χέρια μας; Γιατί θυμώνουμε, η απάντηση των παιδιών. Στη συνέχεια μας λένε γιατί θυμώνουν συνήθως και σκέφτονται τι πρέπει να κάνουμε όταν θυμώνουμε. Βλέπουμε και εικόνες που μα δίνουν ιδέες.   
Διαβάζουμε το παραμύθι "Ο μεγάλος θυμός"
και στη συνέχεια ζωγραφίζουμε τον μεγάλο θυμό
 
Είπαμε πώς αντιμετωπίζουμε τον θυμό μας με τρεις λέξεις: Σταμάτα (μην αντιδράς γρήγορα και σπασμωδικά), Σκέψου (τι πρέπει να κάνεις), Προχώρα (σε κάτι που θα σε βοηθήσει χωρίς να κάνεις κακό σε κάποιον). έτσι , φτιάξαμε το "Φανάρι του θυμού", μια ιδέα που βρήκαμε εδώ
  
Είδαμε στο YouTube το παραμύθι "Το θυμωμένο ψαράκι". Συζητήσαμε για τους λόγους που θύμωνε το ψαράκι και τον τρόπο που σκέφτηκε η δασκάλα του για να το βοηθήσει: Το κουτάκι του θυμού, όπου φυσούσε το θυμό του και τον έκλεινε εκεί μέσα. Φτιάχνουμε και εμείς το κουτάκι του θυμού της τάξης μας για να φυσάμε το θυμό μας, όποτε χρειάζεται. Το συγκεκριμένο κουτάκι, πραγματικά χρησιμοποιήθηκε πολύ! Έχει περάσει καιρός, και ακόμα τα παιδιά πηγαίνουν συχνά στη γωνίτσα που βρίσκεται το κουτάκι και βάζουν μέσα το θυμό τους!
Μαθαίνουμε το ποιηματάκι του θυμού και ο καθένας ζωγραφίζει με τι μοιάζει όταν θυμώνει.
  
Παρατηρούμε τον πίνακα του Paul Klee, "Ο ηθοποιός"
Αλλάζουμε εκφράσεις, όπως οι ηθοποιοί, γινόμαστε χαρούμενοι, λυπημένοι, θυμωμένοι, τρομαγμένοι. Σε φωτοτυπία του έργου, το οποίο δεν έχει έκφραση, σχεδιάζουμε τα χαρακτηριστικά του, ώστε να δείχνει θυμωμένος. Την ιδέα πήραμε από εδώl
Κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και παρατηρούμε το πρόσωπό μας θυμωμένο. Πώς είναι τα μάτια μας, τα φρύδια μας, το στόμα μας; Το ζωγραφίζουμε
  
Παρακολουθούμε στο YouTube την ιστορία "Μέτρα ως το τρία θυμωμένε καρχαρία". Τι τρόπο βρήκε το μύδι για να μη θυμώνει ο καρχαρίας; Προτείνουμε κι εμείς τους τρόπους που ξέρουμε στον καρχαρία.
Αφηγούμαστε στα παιδιά το παραμύθι για τον πράσινο δράκο που θύμωνε και έβγαζε φλόγες.
Τον ζωγραφίζουμε
Φτιάχνουμε το θυμόμετρο! Έτσι θα μπορούμε να μετράμε πόσο θυμωμένοι είμαστε! Χρησιμοποιούμε νερομπογιές σε χρώματα ανάλογα με το επίπεδο θυμού, γράφουμε τα επίπεδα 1-10, κολλάμε φατσούλες λίγο έως πάρα πολύ θυμωμένες και βάζουμε δείκτη. Την ιδέα και το φύλλο εργασίας βρήκαμε εδώ. Χρησιμοποιήθηκε πολύ, όταν κάποιος θύμωνε, η νηπιαγωγός και στη συνέχεια, τα άλλα παιδιά, ρωτούσανε πόσο θυμωμένος είσαι τώρα;; 5;;10;; Και έτσι, όλοι γελούσαν και η κατάσταση εκτονωνόταν
  
Φτιάχνουμε τον κύκλο των συναισθημάτων σε κανσόν χωρισμένο σε 4 μέρη, όπου ζωγραφίζουν τα παιδιά 4 φατσούλες, χαρούμενη, λυπημένη, ήρεμη, θυμωμένη και στη μέση τοποθετούμε δείκτη. Κάθε πρωί, τα παιδιά βάζουν το δείκτη στο ανάλογο προσωπάκι και μας λένε πώς αισθάνονται και γιατί.
 
Διαβάζουμε την ιστορία της μικρής χελώνας, που όταν θύμωνε κρυβόταν στο καβούκι της. Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε κι εμείς την τεχνική της;
Διαβάζουμε το βιβλίο "Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε"
Το βιβλίο, ανάμεσα στα άλλα, μας μαθαίνει πως ποτέ, κανείς δεν επιτρέπεται να μας χτυπήσει, ούτε κι εμείς να δείρουμε κάποιον. Επίσης μας μαθαίνει πώς λέμε "γεια σου" με τα χέρια μας σε διάφορες χώρες. Ζωγραφίζουμε με κηρομπογιές το περίγραμμα της παλάμης μας και κολλάμε τη λέξη "γεια σου" σε διάφορες γλώσσες.
Διαβάσαμε επίσης τα παραμύθια "Τι να κάνω τον θυμό μου;", "Είμαι θυμωμένη" και "Με νευριάζουν όλα". Κάποια από αυτά μας έμαθαν το κόλπο του μαξιλαριού του θυμού. Το βάλαμε δίπλα στο κουτάκι του θυμού, καθώς όταν θυμώνουμε, μπορούμε να το χτυπάμε, να το σφίγγουμε ή να ξαπλώνουμε πάνω του να ηρεμήσουμε. Έγινε κι αυτό από τα αγαπημένα μας αξεσουάρ!
  
Πολλά φύλλα εργασίας και ζωγραφιές κάναμε για το θυμό, μάθαμε ποιηματάκια και τραγούδια σχετικά, κάναμε παντομίμα, παίξαμε παιχνίδια. Μάθαμε ότι ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, αλλά υπάρχουν τρόποι να τον αντιμετωπίσουμε για να είμαστε ήρεμοι και χαρούμενοι. Μπορεί τα παιδιά να συνεχίζουν φυσιολογικά να θυμώνουν, προς το παρόν πάντως, θυμούνται αμέσως τις τεχνικές μας και τις εφαρμόζουν ή τις θυμίζει ο ένας στον άλλον.
|
